W mojej głowie

Czas świąt bywa szczególny. Jednym będzie niósł radość i poczucie rodzinnego spełnienia. Innym da chwilę refleksji nad światem i sensem życia. Dla jeszcze innych minie bezrefleksyjnie w przyspieszonym tempie ze wzrokiem utkwionym w ekran telewizora lub smartfona. Tak czy inaczej tegoroczne święta dla wielu będą szczególne. Ciężko czasem z uśmiechem na twarzy powiedzieć Alleluja! kiedy wokół informacje o Covidzie, obostrzeniach i zakazach. Co zrobić zatem, by było tak jak być powinno? Tak spokojnie z odrobiną relaksu… nutą szaleństwa i dobrymi emocjami…?
Zwolnić! Zatrzymać się w czasie choć a chwilę. Zapomnieć o obowiązkach i kłopotach i skoncentrować się na tym co dla nas jest najważniejsze. Życzę Wam tego świątecznie!

Drugiego kwietnia przypada Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Jego celem jest zwiększenie wiedzy i zachęcenie do otwarcia się na osoby dotknięte tą chorobą. Bez wątpienia autyzm jest wyzwaniem dla wszystkich osób z nim funkcjonujących, zarówno pacjentów jak ich najbliższych. Kiedy w wieku dziecięcym (najczęściej przed trzecim rokiem życia) pojawiają się pierwsze objawy, nigdy nie wiadomo jaki będzie przebieg choroby. Dlatego mówimy o spektrum autyzmu – bo tak naprawę możemy mówić o spektrum zaburzeń i braku jednego wzorca przebiegu. Każdy przypadek może być inny a wachlarz zaburzeń od bardzo lekkich po ciężkie. Autyzm jest nieuleczalny – tak przynajmniej stanowi jeszcze dzisiejsza nauka. Nie ma niestety wystarczających dowodów na to, że choroba może całkowicie ustąpić. Dobra wiadomość na szczęście jest taka, że w sposób bardzo znaczący da się dzięki odpowiedniej terapii poprawić jakość funkcjonowania osób dotkniętych autyzmem. W Europie około 5 milionów osób boryka się z tą chorobą. Dając im szansę na terapię behawioralną, dogoterapię, felinoterapię, muzykoterapię, właściwą dietę czy suplementację, możemy znacząco pomóc. Bez wątpienia najważniejsza jest jednak aktywność, ciepło i zrozumienie przez najbliższych. To oni dają z siebie wszystko by ludzie z autyzmem mogli prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie. Zdarza mi się pracować z rodzicami wychowującymi dziecko autystyczne. Widząc zaangażowanie, siłę i determinację z jaką walczą każdego dnia, mam zawsze ogromny szacunek dla ich postawy. Warto byśmy pamiętali nie tylko od święta o wszystkich którzy borykają się z problemem autyzmu.

Od niepamiętnych czasów szczęście jest przedmiotem ludzkich dociekań. Czy chodzi w nim o szukanie pozytywnych doświadczeń? A może o zrozumienie ludzkiej natury i otaczającego nas świata? A może jak twierdził Sokrates o to, by w życiu kierować się rozumem, postępować moralnie i zdobyć władzę?

A może szczęście powinno wiązać się z zachowaniem spokoju ducha, bez wiązania go ze zdarzeniami zewnętrznymi?

Szukanie szczęścia może być oparte na wierze w Boga lub modlitwie. Może być też wyzbywaniem się pragnień – wszak niemal nigdy nie można w stu procentach zaspokoić swoich potrzeb…

Definicja szczęścia dla każdego z nas będzie inna. Czasem wystarcza nam uczucie satysfakcji i zadowolenia. Dobrze robią nam też powodzenie w życiu prywatnym albo sukces w biznesie…  

Szczęśliwy może być ten kto zbuduje piękny dom i posadzi drzewo albo zejdzie z górskiego szlaku do schroniska tuż przed nadciągającą śnieżycą.

A może jak twierdzą rasowi neurolodzy i psychiatrzy,  serotonina, dopamina i endorfiny zmieszane w jednym wielkim tyglu naszego mózgu dadzą nam to czego szukamy?

Na pewno warto spróbować. Poszukać wokół i wewnątrz siebie. Skoro obchodzimy dziś Międzynarodowy Dzień Szczęścia okazja jest wyśmienita.

Jak go szukać? Oto jest pytanie! Może warto zacząć od sięgnięcia po kartkę papieru i długopis a następnie spisaniu na niej tego czym dla nas jest szczęście?

Moim ulubionym treningiem - odkąd pamiętam – była wizualizacja. Zatem i dziś do niej mogę sięgnąć. Chcesz spróbować razem ze mną? Proszę bardzo!  Usiądź lub połóż się wygodnie, zamknij oczy… Przez krótką chwilę osadź się w miejscu w którym teraz jesteś. Wyrównaj oddech… i uruchom swoją wyobraźnię. Zobacz szczęśliwą / szczęśliwego siebie...

Doświadcz tego stanu tak jak byś go przeżywała / przeżywał to w rzeczywistości. I pozostań w tym stanie tak długo jak tylko możesz i chcesz. Zrób to dla siebie – to działa! Gdyby Ci się nie udało... nie zrażaj się uda się następnym razem a teraz czym prędzej sięgnij po ptasie mleczko lub czekoladę… :-)

Dziś Dzień Mózgu.. a ponieważ to jeden z najważniejszych organów w naszym ciele - jest co świętować! To właśnie on umożliwia Ci poruszanie się, tworzenie czy wykonywanie setek innych codziennych życiowych czynności. Dzień Mózgu - zdaniem organizatorów - ma zachęcać nas do dbania o niego. Coś mi jednak mówi, że powinno podkreślić się fakt, że o mózg musimy troszczyć się nie tylko od święta!

Warto pamiętać, że mózg - podobnie jak mięśnie - wymaga treningu. Jak to robić? Odpowiedź jest prosta. Eksperci polecają rozwiązywanie krzyżówek, sudoku, grę w szachy i inne łamigłówki logiczne. 

Gimnastyka mózgu to liczenie od stu w dół przeskakując co cztery lub sześć oczek.. szybkie wymienienie kilku miast na każdą literę alfabetu, obliczenie ilości wody jaką wylał z basenu różowy słoń który tam przypadkiem wskoczył, albo obliczenie objętości pączka wyłączywszy jego budyniowe nadzienie.

Warto pamiętać też o "podlewaniu mózgu". Do tego jak wiadomo najlepsza jest woda. Wypijając około dwóch litrów dziennie, skutecznie poprawisz swoją pamięć i koncentrację. Jeśli lubisz aktywny wypoczynek zachęcam Cię do spędzania przynajmniej 30 minut każdego dnia na świeżym powietrzu. Jazda na rowerze, spacer po lesie czy gonitwa na rolkach, doskonale odprężą Cię po ciężkim dniu i dadzą napęd do dalszego działania.

Warto sięgnąć też czasem po profesjonalne narzędzia poprawiające wydajność umysłu. Rekomendowane przez psychologów treningi autogenne bazujące na oryginalnych założeniach ich twórców takie jak Trening Autogenny Scuhltza czy Relaks Progresywny Jacobsona z pewnością dobrze wypłyną na Twój  umysł. Gdzie je znaleźć z pewnością sam wiesz :)

Jeśli jesteś zdenerwowany lub potrzebujesz chwili relaksu, polecam szczególnie „Czas na przerwę” i „Czas na Mindfulness”.

I mówię serio: za to wszystko Twój Mózg będzie Ci wdzięczny!

3 marca obchodzony jest światowy Dzień Pisarza. I fakt ten z pewnością bym przeoczył, gdyby nie życzenia które dziś otrzymałem.

Szczerze trochę zdziwiłem się dlaczego..? Skąd pomysł, że ja...? itd. Nigdy wcześniej tak o sobie nie myślałem. Tworzyłem, pisałem, publikowałem, nie nazywając się nigdy pisarzem.
Zmiana sposobu postrzegania świata powinna chyba jednak kiedyś nastąpić.

Mam nadzieję, że spełnić pokładane nadzieje i nie zawiodę moich czytelników. Dzięki Wam poczułem się pisarzem. Dziękuję za wszystkie ciepłe słowa i gratulacje. Zmotywowany jeszcze bardziej zabieram się za pisanie kolejnej książki. Tym razem seria Frank Carnegie - Matnia. Czyli książka dla ludzi o mocnych nerwach i dobrej wyobraźni.. :)